Programowanie w języku C 2 - instrukcja do laboratorium nr 4
Autor: Mariusz Wiśniewski

1. Formatowane wyjście - funkcja printf
   Funkcja printf służy do wyświetlania ciągu znaków odpowiednio sformatowanego przy pomocy ciągu znaków formatujących. Format wywołania funkcji jest następujący:
   
       int printf(char *format, arg1, arg2, ...)
   
   Funkcja printf na podstawie argumentu format przekształca, formatuje i wypisuje swoje argumenty do standardowego wyjścia. Jej wartością jest liczba wypisanych znaków. Format zawiera dwa typy znaków: zwykłe znaki, które są wyświetlane bez zmian oraz znaki specjalne, które są odpowiednio przekształcane przed wyświetleniem. Każdą specyfikację przekształcenia rozpoczyna się znakiem %, a kończy znakiem charakterystycznym dla tego przekształcenia. Ogólny format operatora przekształcenia jest następujący:
   
       %[flagi][szerokość][.precyzja][F|N|h|l|L]znak-typu
   
   Kolejne elementy przekształcenia oznaczają:
   
   • znaki flag - dodatkowe możliwości (np. wyrównanie lewostronne),
   • szerokość - liczbę wysłanych znaków,
   • precyzję - tzn. liczbę cyfr znaczących,
   • modyfikatory rozmiaru argumentów - zawierają dodatkową informację na temat rozmiaru argumentu i są wykorzystywane w połączeniu ze znakami typu w celu wskazania faktycznego typu argumentu,
   • znaki typu - określają typ argumentów.
   
   
   • Znaki typu - liczby całkowite:
     

     Znak typu	Argument wejściowy	Postać wyjściowa
     d i o u x X	całkowity całkowity całkowity całkowity całkowity całkowity	dziesiętna ze znakiem, dziesiętna ze znakiem, ósemkowa ze znakiem, dziesiętna bez znaku, szesnastkowa bez znaku (litery: a, b, c, d, e, f), j.w. - litery: A, B, C, D, E, F.

   • Znaki typu - liczby zmiennoprzecinkowe:
     

     e	zmiennoprzecinkowy	[-]d.ddd...e[+/-]ddd - przed przecinkiem dziesiętnym jedna cyfra, liczba cyfr po przecinku równa precyzji, wykładnik co najmniej dwie cyfry,
     E	zmiennoprzecinkowy	jak e, ale ze znakiem E dla wykładnika,
     f	zmiennoprzecinkowy	[-]d.ddd... - liczba cyfr po przecinku równa precyzji,
     g	zmiennoprzecinkowy	liczba będzie wyświetlana jak e lub f zależnie od zadanej precyji,
     G	zmiennoprzecinkowy	jak g z tym, że dla oznaczenia wykładnika będzie użyty znak E.

   • Znaki typu - znaki:
     

     c s %

     znak wskaźnik do łańcucha znaków -

     pojedynczy znak, znaki łańcucha aż do napotkania znaku „\0” drukuje znak %

   • Znaki typu - wskaźniki:
     

     n	int *	umieszcza w miejscu wskazanym parametrem liczbę dotychczas wysłanych znaków,
     p	wskaźnik	drukuje argument w postaci wskaźnika - zależnie od modelu pamięci - seg:off lub off.

     
     
   • Modyfikatory - niosą ze sobą dodatkową informację o typie argumentów wejściowych, wskazują na ich rozmiar:
     

     Modyfikator

     Działanie

     F N h l L

     argument zostanie potraktowany jako daleki wskaźnik, używany ze znakami typu: p, s, n, argument będzie traktowany jako wskaźnik bliski, dotyczy tych opcji co w F, argument traktuje się jako typ short int dla znaków: d, i, o, u, x, X, argument zostanie zinterpretowany jako typu long int dla znaków typu d, i, o, u, x i X; dla znaków e, E, f, g, G jako typ double, argument traktowany jako typu long double dla znaków typu e, E, f, g i G.

     
     
   • Specyfikatory precyzji - określają ilość miejsc znaczących argumentów liczbowych:
     

     Specyfikator	Precyzja
     nie podano	przyjmowane są następujące domyślne precyzje: - 1 dla znaków typu d, i, o, u, x, X, - 6 dla znaków typu e, E, f, - wszystkie znaczące cyfry dla znaków typu g i G, - łańcuchy są drukowane do pierwszego znaku „\0”, znaków c - nie dotyczy.
     .0	dla znaków typu d, i, o, u, x, X przyjmowana jest precyzja d domyślna; dla znaków e, E i f nie jest drukowany przecinek dziesiętny; liczby o wartości 0 nie będą w ogóle drukowane.
     .n	drukowane będzie n znaków lub cyfr dziesiętnych; jeśli wartość wymaga większej liczby znaków, wówczas w zależności od znaku typu nastąpi obcięcie lub zaokrąglenie.
     *	lista argumentów zawiera wartość określającą precyzję; wartość ta musi poprzedzać argument, którego dana sekwencja dotyczy.

     
     
   • Wpływ specyfikatora precyzji (.n) na konwersję argumentów:
     

     Znak typu	Wpływ na konwersję
     d, i, o, u, x, X	n cyfr znaczących zostanie wydrukowanych; jeśli argument wejściowy ma mniej niż n cyfr, wówczas zostanie on z lewej strony uzupełniony zerami; jeśli wartość ma więcej niż n cyfr, wartość wyjściowa nie będzie obcięta.
     e, E, f	n cyfr zostanie wydrukowanych po przecinku dziesiętnym; ostatnia drukowana cyfra jest zaokrąglana.
     g, G	przynajmniej n cyfr znaczących zostanie wydrukowanych.
     c	nie wpływa.
     s	co najwyżej n znaków zostanie wydrukowanych.

     
     
   • Specyfikator szerokości - określenie minimalnej szerokość dla wartości wyjściowej:
     

     Specyfikator	Wpływ na formatowane dane
     n	drukowanych jest przynajmniej n znaków; jeśli wartość zajmuje mniej niż n znaków, zostaną umieszczone dodatkowe spacje z lewej strony lub z prawej strony (jeśli ustawiono odpowiednią flagę).
     0n	drukowanych jest przynajmniej n znaków; jeśli wartość zajmuje mniej niż n znaków zostanie ona wypełniona zerami z lewej strony.
     *	szerokość pola znajduje się w argumencie poprzedzającym argument z którym związana jest dana sekwencja.

     
     
   • Flagi w sekwencjach formatujących:
     

     Flaga	Co określa
     -	wyrównanie lewostronnie sytuowaną wartość, umieszczając z prawej strony odpowiednią liczbę spacji.
     +	jeśli wyświetlana jest liczba ze znakiem, wówczas zostanie przed nią umieszczony znak + lub -, w zależności od jej wartości.
     spacja	jeśli wartość jest nieujemna, zamiast plus będzie wyświetlana spacja; w przypadku wartości ujemnych wyświetlany będzie -.
     #	wpływ tej flagi zależy od tego z jakim znakiem typu jest związana (poniższa tabela).

     
     
   • Wpływ flagi # w zależności od znaku typu:
     

     Znak typu	Wpływ flagi #
     c, s, d, i, u	nie wpływa.
     0	zero będzie dołączanie do niezerowych argumentów.
     x lub X	0x lub 0X będzie dołączone do argumentów.
     e, E, f	przecinek dziesiętny będzie wyświetlany niezależnie od tego, czy wystąpią po nim jakieś cyfry.
     g (G)	tak jak powyżej z tym, że końcowe zera nie będą usuwane.

     
     
   Przykład użycia:
   
       int drukuj_info(char *nazwisko, char *imie1, char *imie2, int wiek, int czas_pracy, int stawka_za_godzinę)
       {
           return printf("%-15s %-10s %-10s %2d %3d %5.2lf zł\n", nazwisko, imie1, imie2, wiek, czas_pracy, stawka_za_godzinę);
       }
   
   Funkcja printf ma implementacje operujące także poza standardowym wyjściem:
   
       int fprintf(FILE *stream, const char *format, ...);
       int sprintf(const char *buffer, const char *format, ...);
   
   
2. Zadanie do samodzielnego wykonania
   Korzystając z powyższych informacji należy przygotować program pozwalający na sprawdzenie każdej z możliwości oferowanej przez funkcję printf. Program powinien mieć możliwość wyboru jednego lub wielu parametrów na raz.